Niet ondersteunde browser
De webbrowser die u momenteel gebruikt, wordt niet langer ondersteund en daardoor is het mogelijk dat functies van deze website niet werken zoals verwacht. Wij adviseren u om te updaten naar een momenteel ondersteunde browser (zoals chroom , Edge of Firefox) om uw veiligheid, snelheid en algemene ervaring te verbeteren.
Belangrijkste functies
De beschrijving van dit product is vertaald uit het Engels - Bekijk de oorspronkelijke versie
Ruil je Moog Minimoog Model D Analoge Synthesizer in met Gear4music. Perfect als je je geluidspalet wilt uitbreiden of moderne digitale functies wilt integreren met klassieke analoge synthese. Overweeg om deze iconische synthesizer in te ruilen voor een recenter model met hybride mogelijkheden, extra modulatieopties of zelfs uitgebreide connectiviteit, zodat hij naadloos past in een moderne studio-opstelling of op live.
Artikelnummer: 300057
Een van de meest unieke en prominente kenmerken van de Minimoog Model D is het zorgvuldig met de hand gemaakte ontwerp dat is vervaardigd door bekwame technici in de Moog Factory. De houten behuizing aan de buitenkant is gemaakt van lokaal Appalachian hardhout, dat vervolgens is versterkt met een aluminium chassis voor structurele integriteit en een strakke esthetische finish.
De Minimoog Model D heeft dezelfde interne circuits en signaalweg als zijn voorganger, waardoor je die signature Moog klank krijgt met de toegevoegde bonus van moderne verbeteringen. Het eersteklas Fatar-klavier is een nieuwe toevoeging aan het ontwerp van de Model D, met expressieve regelaars zoals velocity en na-drukgevoeligheid voor een natuurlijke en vloeiende speelbaarheid. Er is ook een speciale analoge LFO met triangle en vierkante golfvormen plus CV-uitgangen voor pitch, gate velocity en after pressure, evenals basis MIDI-integratie.
De Minimoog was echt de eerste herkenbare moderne synthesizer. In 1969 betekende het woord ''synthesizer'' - of het nu van Moog was of van een andere fabrikant - complexe, dure, zware, grote en breekbare modules en patch kabelen. De behoefte aan iets nieuws was duidelijk, en het was zeker duidelijk voor Bill Hemsath, het lid van het Minimoog-team dat samen met Bob Moog het originele prototype bouwde.
Hemsath: "Een van mijn taken was om producten te demonstreren aan potentiële klanten. We hadden een Model III - een grote studiosynthesizer met tientallen modules. Elke keer sloot ik de oscillator aan op het filter en het filter op de VCA - in totaal waarschijnlijk zes patch kabelen. Na een maand of twee drong het tot me door: wat als ik op die manier een doos bouw?
De toekomst van de synth werd misschien wel bepaald door welke rommel en gekannibaliseerde onderdelen er in de opslag lagen. Er was een vijf-octaafs keyboard waar Bob de dopjes van de toetsen af stal om afgebroken en gebroken toetsen te vervangen," herinnert Hemsath zich. Dan was er nog een bovenste consolekast - die was drie meter lang maar het uiteinde was afgebroken. Dus ging ik aan de slag met het toetsenbord. Het aantal overgebleven klavieren bepaalde de grootte, die drie octaven bleek te zijn. Dus dat zaagde ik om. Er was een kapotte toetsenbordkast en die heb ik op maat gezaagd. Oorspronkelijk had [Bob] de portamentoknop op de linkerwang. Die ontbrak, dus er zat een kleine inkeping in de linkerwang en daar had ik iets nodig. Wat dacht je van een schuifregelaar? Dat paste. Dus de voorloper van het wiel was die schuifknop, gewoon om de ruimte op te vullen.
Het resultaat was het omhulsel van wat het Model A zou worden, het eerste prototype van de Minimoog ooit. Hemsath schroefde vervolgens modellen in elkaar van reserve- en afgekeurde onderdelen. Volgens zijn telling was slechts één oscillator van het model 901A vers op voorraad; al het andere werd uit de rommelbak van Moog gehaald.
Samen met Bob Moog, Jim Scott en Chad Hunt werd het ontwerp in vier modellen verfijnd. In de zomer van 1970 was het Model D klaar voor productie en werd voor het eerst aan de wereld voorgesteld. Dick Hyman, de legendarische jazzpianist en componist, presenteerde het debuut tijdens een publiek optreden op de Eastman School of Music.
Net als bij de Moog modular en Wendy Carlos bleken de ambassadeurs van de Minimoog opnieuw muzikanten te zijn. In de ogen van Bob Moog"toonden ze ons allemaal waartoe het instrument in staat was. Keith Emerson verankerde het analoge geluid in het vocabulaire van de rock, eerst op zijn modulaire kolos en daarna op zijn Mini. Daarna kwam Jen Hammer, die ongelooflijke chops ontwikkelde met linkshandige wielen. De speelstijlen die zowel Emerson als Hammer ontwikkelden, samen met Chick Corea, Rick Wakeman en vele anderen, veranderden het beeld dat mensen van de Minimoog hadden van een doos vol knoppen in een expressieve bijl voor muzikanten.